نقد و بررسی فیلم خانه‌ای که جک ساخت The House That Jack Built

فیلم ‌خانه‌ای که جک ساخت، یکی از عجیب‌ترین، مُشمئزکننده‌ترین و درعین‌حال صریح‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما من‌باب خُشونت، قساوت و وحشی‌گری لجام‌گسیخته‌ی ژرفای پنهان و ناپیدای سرشت سایه‌وار، هُولناک و نفرت‌انگیز نوع بشر است و نمایش تأثیرگذار، مالیخولیایی و به‌غایت اندیشمندانه‌ای است که همچون خانه‌ای بُتنی و مُستحکم، آرام‌آرام در طول روایت پُرفرازونشیبِ زهرآگین، تهوّع‌آور و گزنده‌ی خود، بر روی روان مُضمحل، سردرگم و به‌غایت بُهت‌زده‌ی تماشاگر ساخته‌وپرداخته می‌شود و زیربنای پیچ‌درپیچ و شالوده‌ی ناگسستنی آن، همچون ریشه‌های درهم‌تنیده، چسبناک و انبوه درختی غول‌آسا و کُهنسال، ذهن ازهم‌فروپاشیده‌ی تماشاگر را از درون می‌گُسلد و آرام‌آرام با سوزش عمیق جانکاهی می‌فرساید. چشم‌انداز مُتناقض شیطانی و درعین‌حال انسان‌گرایانه و جهان‌بینی عمیق و خلسه‌واری که لارس وُن‌تریر ـ کارگردان ـ در فیلم خانه‌ای که جک ساخت، از شالوده‌های انتزاعی اندیشه‌ی بشر و پژواک درونی تفکّر انسان ارائه می‌دهد، هیچ‌گاه تا این حد زُلال، بی‌پرده و البته ...........