نقد و بررسی فیلم لباس / The Outfit

نویسنده : amazon

این تصویر نمونه ای عالی از نحوه نمایش یک داستان مجلسی و نگه داشتن بیننده در تعلیق مداوم است. و همچنین، یک مثال عالی از چگونگی فاش کردن یک طرح کاملاً ساده، به طوری که تماشای آنچه اتفاق می افتد جالب باقی بماند.

اخیراً بدون صرف زمان طولانی در جستجوی فیلم ، فیلم‌هایی را تماشا می‌کنم، یعنی افق‌هایم را گسترش می‌دهم و چیزی را تماشا می‌کنم که اگر انتخاب داشتم به سختی تماشا می‌کردم. بنابراین نمونه های بسیار جالبی وجود دارد. فیلم  "لباس" - دقیقاً چنین تصویری است.

داستان  فیلم لباس / The Outfit

من به مفهوم ننوشتن داستان فیلم پایبند هستم، زیرا ذهن کنجکاو خواننده می تواند یک اشاره کوچک از یک اسپویلر پیدا کند. بنابراین، من همه چیز را به صورت آزاد توصیف می کنم. این فیلم داستان برشکاری (نه خیاط ) را به ما می گوید که کت و شلوارهای عالی می سازد. متاسفانه یا خوشبختانه نمایندگان مافیا هم این لباس ها را دوست دارند... و از لحظه ای که این اطلاعات را دریافت کردیم، 'بازی منطقی' آغاز می شود. طرح کلی از یک سوم اول فیلم حدس زده می شود و این احساس وجود دارد که کارگردان سعی نکرده است آن را پنهان کند. اما چیزی که جالب و قابل توجه است این است که شما حدس می زنید ، اما همچنان علاقه‌مند هستید... و واقعیت این است که با وجود دالان روایی قابل پیش‌بینی، تعداد چنگال‌های داخلی در این هزارتو بسیار بسیار ارزشمند است. یعنی تا آخرین لحظه نمی دانید حدس هایتان چگونه به نتیجه می رسد. و این عالی است.

بازیگری  فیلم لباس / The Outfit
برای فیلم‌های بسیار متوسط، کمتر پیش می‌آید که با چنین بازی بازیگری باکیفیتی مواجه شویم. ظاهراً به دلیل صمیمیت و تعداد کم شخصیت، هیچکس در اینجا نقش اضافی را بازی نمی کند و همه شخصیت ها بسیار پر رنگ هستند. البته مارک رایلنس برنده اسکار یک موهبت الهی برای این فیلم است و بدون او این فیلم خیلی ضعیف تر از این اکران می شد. زوئی دویچ و جانی فلین نیز قابل ذکر است، آنها آینده بازیگری بسیار خوبی دارند.

بدیهی است که انتظار تجربه تماشای ضعیف تری را داشته باشم، اما به طرز خوشایندی شگفت زده شدم. به چنین فیلم هایی نمره بالایی داده نمی شود و کاملاً موجه است.در عین حال یک فیلم کاملاً متفاوت خواهید داشت. من آن را به عنوان یک ژانر جداگانه جدا می کنم. این کار را واقعا می توان در تئاتر روی صحنه برد، بدون هیچ مشکلی، اما تصمیم گرفتند آن را روی پرده نمایش دهند. و به نظر من فیلم موفقی بود.

هیچ چیز در فیلمنامه دور از ذهن به نظر نمی رسد، زیرا انگیزه شخصیت ها واضح است و انتخاب آنها کاملاً قابل درک است. در عین حال، خنده دار و جالب است که تماشا کنید که چگونه در داخل فروشگاه در یک شب سرد و برفی شیکاگو، یک دسته از ارواح و اراده های قوی نقشه می کشند، پنهان می شوند و بی پروا در حال حرکت، طرح های جدید ابداع می کنند و اقدامات تکانشی انجام می دهند.

فیلم به آرامی بیننده را به گرداب رویدادها می کشاند و او را به بازی ماهرانه موش و گربه خود دعوت می کند. این تولید شبیه اجرای تئاتری است که در آن بازیگران یکی پس از دیگری جای صحنه را می گیرند و اطلاعات جدید بیشتری را وارد می کنند، سرعت داستان را افزایش می دهند و در پایان به اوج خود می رسانند.