نقد فیلم حسابدار The Accountant

یک ساعت که از زمان فیلم "حساب دار" می گذرد انتظار دارید که باقی زمان آن نیز همین قدر حساب شده و دقیق از آب در آمده باشد ، نیم ساعت بعدی فیلم ، در شک و تردید به سر خواهید برد ، ده دقیقه ی بعدی دچار گیجی و دست پاچه گی می شوید و در پایان فیلم ، این حس مضحک به شما دست می دهد که در تمام این مدت ، قربانی یک شوخی هوشمندانه بوده اید. "حساب دار" در بعضی لحظات تبدیل به سایه ای از یک اکشن درجه ی یک می شود که اینها دقیقاً دلایلی است که می توانید از آن لذت ببرید ، ولی چیزهایی در فیلم هست که کلیت خود را به سمت سراشیبی سقوط سوق می دهد.

نخستین چیزی که در "حسابدار" نظرها را به خود جلب می کند ، قرار دادن یک فرد به ظاهر نخبه ی مبتلا به اوتیسم در مرکزیت یک فیلم اکشن است. اما این هوش و بیماری ، تنها ویژگی های بارز این شخص نیستند. چرا که وی علاوه بر اینها ، یک ماشین کشتار ، استاد هنرهای رزمی و یک اسلحه شناس حرفه ای نیز به حساب می آید و به دلایلی که هیچگاه در فیلم توضیح داده نمی شود ، تصمیم می گیرد از طریق شغل حسابداری برای سازمان های جنایی مختلف به امرار معاش بپردازد. این در حالی است که دسترسی به چنین اطلاعات حساسی ، مستلزم این است که وی هر چند ماه یک بار هویت خود را تغییر دهد.

این شخصیت عجیب و غریب پتانسیل این را دارد که لحظات منحصر به فردی را در طول فیلم خلق کند ، و این بدان معناست که "حسابدار" می تواند به یکی از این دو حالت متفاوت در بیاید : یا اثری پیچیده و جذاب که مخاطب را سر جای خود میخکوب کند یا اثری با ساختار مضحک که خیلی زود توسط مخاطب به دست فراموشی سپرده شود. در واقع این فیلم با فیلمنامه ی شلوغ و پرهیاهوی خود ، معجونی است از هر دوی این حالت ها که به طور کلی می توان آن را در جایگاهی بینابین قرار داد.

در اینجا خبر بد این است که "حسابدار" همچون حالت دوم ، از ساختاری بی چفت و بست ضربه می خورد و خبر خوب این است که این ساختار بد ، کمی دیر یعنی از نیمه های فیلم به بعد خود را نمایان می کند. در واقع شما پس از تماشای یک ساعت از فیلم ، از حجم انتقادات وارده بر آن توسط منتقدان و رسانه ها تعجب خواهید کرد در حالی که پس از ترک سالن سینماها دیگر هیچ جای تعجبی در شما باقی نمانده است.

یکی از نکات مثبت "حسابدار" ، خود بن افلک است ، جایی که وی بر خلاف بسیاری از آثار دیگرش ، و شاید از روی اتفاق ، به عنوان شخصیت مرکزی داستان ، نقش آفرینی خوب و سرگرم کننده ای را از خود به جاگذاشته است. البته کاراکتر وی از نظر بی رحمی درونی و عدم تاثیرپذیری از محیطش به گونه ای است که این نقش را بازیگران دیگری نیز چون آرنولد شوارتزنگر ، بروس ویلیس ، مل گیبسون و حتی کلینت ایستوود در صورتی که همه ی اینها جوانتر بودند می توانستند ایفا کنند.

وی در فیلم به عنوان حسابدار ، توسط لامار بلک (جان لیتو) استخدام شده و در ادامه در شرکت وی با دانا کامینگز (آنا کندریک) ، حسابداری پر انرژی و البته بسیار کم استعدادتر آشنا می شود. باید گفت انتخاب کندریک با آن جثه ی کوچکش در کنار افلک قد بلند و چهار شانه ، به نامأنوس در آمدن رابطه ی آنها ، چیزی که هدف فیلم هم هست بسیار کمک کرده است. در این میان پلیس فدرال نیز سعی دارد از طریق مامور جوانی به نام مدینا (سینتیا رابینسون) و با مدیریت ری کینگ ( جی. کی سیمونز) ، هویت این حسابدار را فاش کرده و وی را دستگیر کند. علاوه بر این ، شخصیتی به نام برانکس (جان ترتنال) با به قتل رساندن افراد مختلف بر هیجان فیلم دامن می زند. با این وجود باید اعتراف کرد که "حسابدار" ، پیش از پیدا شدن سر و کله ی این شخصیت های فرعی ، بسیار لذت بخش تر به نظر می رسد.

گاوین اوکانر به عنوان کارگردان این اثر ، تلاش زیادی می کند تا با توسل به چیزهایی که در نهایت هیچ کدام نیز کارآمد از آب در نمی آیند ، مقداری از نقاظ ضعف فیلمنامه بکاهد اما در ادامه او نیز به نقطه ای می رسد که ترجیح می دهد فیلم را از سر باز کند. یکی از تمهیداتی که اوکانر برای گول زدن مخاطبانش به کار می بنند ، متوسل شدن به طنز است تا جایی که شاید تماشاگران در پایان فیلم گیج شوند که شاهد یک فیلم کمدی بودند یا درام ؟ اما در واقع "حسابدار" هیچ کدام از این دو گونه را شامل نمی شود. این فیلم مجموعه از حرکات و تلاش های بیهوده در جهت های مختلف است که هیچگاه برای انسجام بخشیدن به فیلم ، با یکدیگر هم جهت نمی شوند.

یکی از ایراداتی که بر "حسابدار" وارد است این موضوع است که فیلم وانمود می کند بیانه ای درباره ی اوتیسم است در حالی که این ادعا ، چیزی بیش از یک خودستایی آشکار نیست. با این حال "حسابدار" در بین فیلم های دیگر این فصل ، چندان اثر بدی هم به نظر نمی رسد. به گروه بازیگران این فیلم می شود نمره ی قبولی داد و البته ناگفته نماند که موسیقی متن فیلم ، ساخته ی مارک ایشام به عنوان یکی از نقاط قوت اثر ، به خوبی روی تک تک لحظات می نشیند. / منتقد : میک لاسال

+ نوشته شده در  پنجشنبه نوزدهم اسفند ۱۳۹۵ساعت 6:57  توسط مدیر وبلاگ  |