نقد و معرفی فیلم عشق و دوستی / love and friendship / حقایق چیزهای وحشتناکی هستند

ویت استیلمن، متخصص وقایع نگاری در مورد جوانان مرفه، برای ساخت اولین فیلمش از دوران قدیم، عشق و دوستی (Love & Friendship) از رمان کوتاه "لیدی سوزان" جین آستن اقتباس کرده است. این ماده ی خام برای سازنده ی کمدی های خوش ساخت متروپولیتن ( Metropolitan)، بارسلونا (Barcelona) و جدیدترین آنها، دوشیزه ها در رنج (Damsels in Distress) از تناسب کامل برخوردار است. این بار استیلمن گروهی از قهرمانان زن تحصیلکرده و با فرهنگ را در دنیای آداب و رسوم و عشق های یک طرفه ی جین آستن به نمایش گذاشته است.

کیت بکینسل که قبلاً هم در فیلم آخرین روزهای دیسکو (The Last Days of Disco) ساخته ی همین کارگردان حضور داشته بدون هیچ زحمتی نقش اول این فیلم یعنی لیدی سوزان ورنون، یک بیوه ی زیبا و دسیسه گر را برعهده گرفت: همسر برادر شوهر او، خانم کاترین ورنون (با بازی اما گرین ول) او را "نابغه ای از جنس شیطان" و "یک افعی در باغ عدن" خطاب می کند.

در آغاز داستان، لیدی سوزان به طور موقت در عمارت بزرگ و ییلاقی بستگان شوهر مرحومش در چرچیل اسکان می یابد به این نیت که از طریق ازدواج با برادر جوان و خوش قیافه ی کاترین، رجینالد دوکورسی (با بازی خاویر ساموئل) آینده اش را از نظر مالی تضمین کند. نقشه های او البته با ورود غافلگیر کننده ی دخترش، فردریکا (با بازی مورفید کلارک)، دختری کمرو که به تازگی از مدرسه فرار کرده، خنثی می شوند. لیدی سوزانِ همواره توطئه گر که حضور فردریکا را تهدیدی در برابر دلبری هایش در مقابل رجینالد حس می کند، ترتیبی می دهد که دخترش مورد عشق و محبت سر جیمز مارتین (با بازی تام بنت که به خوبی صحنه را از آن خود و توجه تماشاگر را به خود معطوف می کند) قرار گیرد. جیمز مارتین مردی مسن است که نمی تواند جلوی زبانش را بگیرد (کاترین او را "کمی پرحرف " توصیف می کند).

تنها فرد مورد اعتماد لیدی سوزان، دوست صمیمی امریکایی اش، آلیشا جانسون (با بازی کلویی سونی) است؛ کسی که لیدی سوزان همه نقشه هایش را با او در میان می گذارد. سونی که آخرین بار در آخرین روزهای دیسکو در مقابل بکینسل به ایفای نقش پرداخته، در اینجا نقشی کم رنگ تر از آنچه که در آن کمدی کلاسیک داشته به او محول شده. هنوز هم دیدن این جفت در کنار هم روی پرده آنهم پس از 18 سال لذت بخش است.

تماشای بکینسیل در این کاراکتر بسیار بامزه و سرگرم کننده است؛ کاراکتری که هیچ خصوصیت قابل استخراجی ندارد بجز قدرت حیله گری برای بدست آوردن چیزی که می خواهد. نمی توان لیدی سوزان را بخاطر لذت آشکاری که از دورویی اش می برد، دوست نداشت. انرژی اش مسری است.

فیلم استیلمن علیرغم ظواهر قدیمی اش هرگز تصنعی به نظر نمی رسد آن هم تا اندازه زیادی به لطف قهرمان مدرن نشاط انگیزی که هیچ کس را به اسارت نگرفته و بابت رفتار توطئه گرانه اش عذرخواهی نمی کند. هنگامی که لیدی سوزان با جدیت می گوید "حقایق چیزهای وحشتناکی هستند"، نمی توانیم جلوی خنده خود را بگیریم.

مترجم: اعظم ابراهیمی