فیلم هفته (نقد)

نویسنده: amazonسه روز از زندگی یک زنخیلی وقت بود که میخواستم فیلم ژان دیلمان رو ببینم .فیلم ژان دیلمان، شماره ۲۳ که‌دو کومرس، ۱۰۸۰ بروکسل بسیار خاص و غیرعادی است - به گونه ای که در زمان واقعی (اما فقط انگار) فیلمبرداری می شود، مدت آن بیش از سه ساعت است و در همان زمان، مجموعه ای از قسمت های خاص، ترتیب خاصی در فیلم تکرار می شود. تماشای فیلم هم سخت است و هم همزمان سخت نیست. سکانس ‌ها طولانی هستند، گاهی برای چند دقیقه ژان پشت میز آشپزخانه نشسته است. در عین حال، من نمی توانم تصویر را خسته کننده یا غیر پویا بنامم، به اندازه کافی عجیب پویایی وجود دارد. اما نه مانند فیلم های دیگر. پویایی در اینجا به روش های دیگری به دست می آید - نه با برش فیلم در حین تدوین. حتی نمی توانم بگویم دقیقا چگونه به دست می آید. شاید - به دلیل ساختار و تعدادی از اقدامات که تبدیل به تشریفات می شود.ناخواسته با دیدن این تصویر شروع به فکر کردن و تأمل می کنید. کارگردان، همانطور که بود، شما را وادار می کند که در پایان شروع به فکر کردن کنید.فیلم ژان دیلمان شاهکاری بی نظیر از شانتال آکرمن است. به مدت سه ساعت و سیزده دقیقه، ژان دیلمان را می‌بینیم که آشپزی می‌کند، حمام می‌کند، کفش‌ها را برق می اندازد، با پسر نوجوانش شام می‌خورد، به مغازه می‌رود و به کافه می‌رود.روال روزمره قهرمان با یکنواختی خود ما را به سمت او می کشاند و اقدامات واضح او بیننده را مجذوب دنبال کردن میل تقریباً شیدایی او به نظم می کند.در سطح ساختار، ژان دیلمن یک سکانس واقعی از رویدادها است و مکانیسم فیلم مانند یک بمب ساعتی عمل می کند.به تدریج، به لطف تناوب خاصی از حرکات آیینی (که کارگردان از مادرش وام گرفته است)، متوجه دگردیسی هایی می شویم که هم برای قهر, ...ادامه مطلب

گدار در این فیلم شمشیرش را علیه سینمای مستکبر هالیوود از رو بسته و با نگاهی تند به تاثیر پول در سینمای پر زرق و برق آمریکا می پردازد. فیلم با صحنه هم آغوشی پل و کامیل آغاز می شود. گدار برای نشان دادن شدت علاقه آن دو و به خصوص پل به همسرش از بی واسطه ترین طریق بهره جسته و با پرتاب بیننده در همان ابتد, ...ادامه مطلب